حسین حدود هفت سال داشت که او را برای تحصیل به شهر «بارفروش» فرستادند او دوره دبستان را در دو مدرسه «شرافت» و «احمدی» گذراند و همیشه در زمره شاگردان خوب و ممتاز بود.
او در حین تحصیلات ابتدایی در دبستان، علوم دینی را هم نزد طلاب حوزه علمیه فرا گرفت.
نوشیروانی پس از هشت سال تحصیل، مدرسه را رها کرد و برای کار به مشهد رفت. او پس از سه سال به تهران مهاجرت کرد و در تجارت‌خانۀ «حکیم‌زاده یزدی» مشغول به کار شد.
اعتماد حکیم‌زاده به نوشیروانی به حدی بود که او را به خانۀ خود برد و به مانند یکی از اعضای خانواده با او رفتار می‌کرد.
امانت‌داری، راست‌گویی و هوش بالای نوشیروانی موجب شد تا او بسیار زود پیشرفت کند و به مدیریت داخلی تجارت‌خانه منصوب شود.
نوشیروانی به مدت ۱۷ سال در تجارت‌خانه حکیم‌زاده ماند و همچنین در خانه آنها زندگی کرد.
بعد از مدتی سید حسین خودش وارد بازار تجارت شد و در اندک زمانی با هوش و ذکاوت خود توانست در بازار آهن ایران سرآمد شود.
اما او حتی در زمانی که مستأجر بود برای دیگران خانه ساخت و مخارج عده ای از دانش آموزان ودانشجویان را تأمین می‌نمود؛ و هر سال برای صدها تن از آنان لباس و لوازم التحریر تهیه می‌کرد تا در خفا به آنها اهدا شود
